Hallo en welkom bij onze podcast 'Waar zijn we mee bezig'. In deze podcast praten we over Nederlandse uitdrukkingen. We kijken hoe deze uitdrukkingen passen bij dingen die belangrijk zijn in België, vooral in Vlaanderen.
Eerst en vooral wil ik jullie graag bedanken voor het luisteren. Het is echt heel leuk dat mensen van overal ter wereld deze podcast hebben gevonden. En ik vind het geweldig dat je Nederlands leert en meer over België wilt weten.
Vandaag praten we over het spreekwoord 'Blaffende honden bijten niet'. Dit spreekwoord gebruiken we als mensen veel praten maar niets doen. Het is een oud spreekwoord, al van de Romeinen. Mensen in veel landen kennen dit spreekwoord. In het Duits zeggen ze 'Bellende Hunde beißen nicht' en in het Frans 'Chien qui aboie ne mord pas'. Maar het betekent overal hetzelfde.
En dit spreekwoord is niet alleen bekend in Europa. Mensen van over de hele wereld kennen het. Ook in Arabische landen, in China, India en in Japan.
Dat is interessant, want je zou denken dat als zoveel mensen dit zeggen, het echt waar is. Maar eigenlijk, als we naar honden kijken, zien we dat blaffende honden zeker kunnen bijten. Honden blaffen om veel redenen - als ze alleen zijn, als ze iets zien bewegen, of als ze willen spelen. Maar ze kunnen ook blaffen als ze iemand niet kennen of niet aardig vinden, en dat kan een teken zijn om niet dichterbij te komen. Om de hond niet te benaderen. Als we dat negeren, kan een hond van blaffen naar grommen gaan, en soms zelfs bijten.
Ik ben zelfs niet helemaal zeker of dit spreekwoord wel echt voor mensen opgaat. Toen ik bij een helpdesk werkte, merkte ik dat klanten die veel lawaai maakten en boos werden, vaak kregen wat ze wilden. De mensen die rustig en vriendelijk waren, werden soms niet gehoord of aan de kant gezet. Opzij geschoven. Maar dit is enkel een persoonlijke ervaring.
Wat wel waar lijkt: mensen praten meer dan dat dat ze actie ondernemen. Misschien komt dat omdat ze niet de mogelijkheid hebben om echt iets te veranderen, of omdat iemand hen kalmeert.
Ik vraag me dan ook af waarom dit spreekwoord in zoveel talen bekend is en vaak wordt gebruikt. Als we kijken naar de momenten waarop mensen dit spreekwoord gebruiken, lijkt het alsof het vooral bedoeld is om ons gerust te stellen. We zeggen het bijvoorbeeld tegen kinderen die bang zijn voor een blaffende hond, of als iemand op straat heel luid roept.
Het is dus niet zozeer dat blaffende honden echt nooit bijten, maar meer dat wij onszelf graag vertellen dat dit zo is. Dit idee, dat we onszelf geruststellen door te geloven dat dreigementen meestal niet serieus zijn, is iets wat we wel overal ter wereld zien. Volgens mij is dat de reden waarom dit spreekwoord zo populair is.
Deze keer heb ik dus niet echt een duidelijke uitleg die door veel bewijs wordt ondersteund. Wat ik vertel, zijn meer mijn eigen ideeën. Als het gaat om echte, 'harde feiten' over dit spreekwoord, tast ik in het duister. Dat betekent dat ik het niet met zekerheid weet.
Als jij zelf ideeën of informatie hebt over dit spreekwoord, zou ik het leuk vinden om van je te horen. Je kunt contact met mij opnemen via onze nieuwe Facebookpagina ‘Waar zijn we mee bezig / Intermediate Dutch with Proverbs’. Of, als je liever een e-mail stuurt, kan dat naar intermediatedutchwithproverbs@gmail.com. Ik kijk uit naar je bericht!
Dus, dat was een korte uitleg over het spreekwoord "blaffende honden bijten niet" en wat ik erover denk.
Maar wat gaan we nu bespreken met dit superbekende spreekwoord? Vandaag wil ik het hebben over een groot probleem in België: loslopende honden en de problemen die ze veroorzaken, zoals bijtincidenten. Ik wil ook praten over 'broodfok'. Dit is wanneer mensen honden fokken, of kweken en verkopen enkel en alleen voor het geld, zonder goed voor de honden te zorgen. Dat wil ik erbij vermelden, want dit kan bijdragen aan het probleem van loslopende honden en bijtincidenten.
Daarnaast wil ik het hebben over wat we kunnen doen om dit probleem op te lossen. Welke acties kunnen we ondernemen? Welke wetten kunnen we maken en invoeren? Dit onderwerp is echt belangrijk voor mij, of zoals we zeggen: het ligt me nauw aan het hart omdat ik zelf veel van honden hou en er graag mee werk.
In het nieuws horen we over problemen door loslopende honden. Bijvoorbeeld, eind december waren er berichten over zeehonden aan de kust die elk jaar gewond raken of zelfs sterven door aanvallen van loslopende honden. Er was diezelfde maand ook nieuws over een pony die werd doodgebeten. Als zoiets met mensen gebeurt, wordt het nog serieuzer. Zo was er in diezelfde maand december een heel droevig verhaal over een man die overleed nadat hij door zijn eigen hond werd gebeten omdat het dier slecht reageerde toen de man een epileptische aanval kreeg. De hond had al vaker tekenen van agressie getoond, maar de man kreeg het niet over zijn hart om het dier te laten inslapen.
Eind oktober was er een interessant artikel op de website deredactie.be. Dit artikel had het over hoe het aantal bijtincidenten door honden in België toeneemt. Er was ook een discussie over of het een goed idee is om bepaalde hondenrassen te verbieden. Volgens het artikel gebeuren er eigenlijk nog meer bijtincidenten dan de mensen aan de politie vertellen, dan ze bij de politie aangeven.
Veel hondenliefhebbers en hondenkenners, denken dat het niet helpt om bepaalde hondenrassen te verbieden. In andere landen hebben ze dit al geprobeerd, maar het succes is wisselend. Soms lijkt het te werken, maar andere keren lijkt het niet te helpen.
Wat we ook goed moeten beseffen is dat het probleem met loslopende honden en bijtincidenten niet alleen bij bepaalde rassen voorkomt. Kleine honden en honden die veel mensen hebben, de populaire honden, kunnen ook bijten. Maar omdat deze honden minder sterke kaken hebben, zijn de problemen meestal niet zo groot en horen we er minder over tenzij het gaat over kinderen.
Vaak wordt gezegd dat het probleem van bijtincidenten met honden komt door de eigenaars van de honden. Wat betekent dit? Dat sommige mensen, de zogenaamd 'slechte baasjes', het probleem veroorzaken en het moeilijk maken, voor andere hondeneigenaars.
Toch zijn er dingen die we allemaal kunnen doen om de kans op bijtincidenten kleiner te maken. En nu ga ik iets zeggen waarmee ik 'sommige mensen tegen het harnas schop'. Dat betekent dat ze het niet eens zullen zijn met wat ik zeg en dat het hen irriteert. Ik wil daarom ook duidelijk maken dat ik ook niet altijd alles goed doe en dat ik ook moest leren hoe belangrijk deze dingen zijn. Maar verandering begint bij jezelf.
Ironisch genoeg verander ik nu zelf een beetje in een 'blaffende hond die niet bijt', omdat ik zelf geen macht heb om deze veranderingen door te voeren. Maar dit zijn mijn ideeën:
Ten eerste: We moeten ervoor zorgen dat onze tuinen goed omheind zijn. Dit betekent dat de hekken of muren rondom de tuin hoog en sterk genoeg moeten zijn zodat honden niet kunnen ontsnappen. Ik denk dat iedereen het hiermee eens zal zijn, ook al kan het soms duur zijn om zo'n hek te plaatsen.
Ten tweede, en deze is iets moeilijker: Kies geen hond die je niet zelf kunt tegenhouden. Ik weet het, een goed getrainde hond is normaal gesproken niet moeilijk te controleren, maar onverwachte situaties kunnen altijd. Fysieke controle is dan een laatste optie, een laatste redmiddel. Stel je voor dat je hond plotseling de straat wil oversteken. Als je hem dan kunt tegenhouden, kan dat zijn leven redden. Ook kan het voorkomen dat je zelf valt en iets breekt. Voor deze fysieke controle kun je speciale hondentuigjes of harnassen gebruiken.
Ten derde, en dit is misschien het moeilijkste, maar het is heel belangrijk: zorg dat je hond altijd aan een stevige lijn loopt, behalve als je in een omheind hondenveld bent waar honden los mogen lopen. Als je bijvoorbeeld op het strand, in een veld of in het bos bent, kun je een lange lijn of een flexlijn gebruiken. Hiermee kan je hond toch veel bewegen en verkennen. Door je hond aan de lijn te houden, zorg je voor veiligheid voor iedereen en ben je attent voor de mensen die bang zijn van honden.
Deze drie zaken zouden al een goed begin zijn. Ze zijn niet erg ingrijpend, dat wil zeggen ze zijn niet te moeilijk om te doen en ze kosten niet veel moeite. Helaas praten mensen hier niet vaak over. Dit komt omdat deze ideeën ook de hondeneigenaars raken die al goed voor hun honden zorgen en die hele lieve honden hebben. En daar komen we terug op dat onderscheid tussen 'goede' baasjes en 'slechte' baasjes.
De 'goede' baasjes zijn dan diegenen die veel moeite doen voordat ze een hond nemen. Ze zoeken op voorhand veel informatie op en hebben vaak al ervaring met honden. Ze kiezen een hondenras dat past bij hun levensstijl. Vaak kijken ze ook eerst in het dierenasiel om te zien of ze daar een hond kunnen adopteren. Als dat niet lukt, gaan ze naar een erkende fokker en wachten ze op een puppy.
Wanneer de hond er eenmaal is, beginnen ze meteen met trainen. De hond gaat naar de hondenschool en zo wordt de hond een goed opgevoed lid van het gezin. Deze baasjes hebben vaak ook een verzekering voor de hond, voor het geval er iets misgaat.
De 'slechte' baasjes daarentegen zijn de mensen die zonder goed na te denken een hond kopen. Het is een impulsieve beslissing. Deze 'slechte' baasjes zien de hond soms als een manier om stoer te doen of indruk te maken op anderen.
Deze baasjes trainen hun hond niet goed. Ze leren de hond zelfs om agressief te zijn. Ze behandelen de hond slecht en slaan het dier. Als de hond dan volwassen en moeilijk te hanteren is, laten ze de hond achter. Deze honden komen in het asiel terecht. In het asiel moeten mensen hard werken om de hond opnieuw op te voeden. Daarna hopen ze dat de hond een nieuwe, liefdevolle thuis krijgt die ze nooit meer kunnen kwijtraken. Bij de asielen noemen ze dat een warme thuis met een gouden mandje.
Uiteraard is de werkelijkheid ingewikkelder dan alleen maar 'goede' en 'slechte' baasjes. Het is veel genuanceerder. De meeste hondeneigenaars passen niet in een van deze twee groepen. Ze zitten ergens daartussen, met verschillende niveaus, verschillende gradaties.
Om het aantal 'slechte' baasjes te verminderen, denken mensen vaak aan twee oplossingen.
Eén idee is het maken van een 'hondenbrevet'. Dit is een soort 'baasjesbewijs' dat je nodig hebt als je een middelgrote of grote hond wilt hebben. Het is een beetje zoals een rijbewijs voor auto's. Om dit brevet te krijgen, zou je een opleiding moeten volgen.
Een ander idee is het verbieden van broodfokkers. Mensen die snel een hond willen, kopen soms bij deze fokkers. Maar omdat ze impulsief een hond kopen, worden veel van deze honden niet goed opgevoed. Ze eindigen vaak in volle asielen, vooral de sterke rassen en herdershonden.
Het controleren van een hondenbrevet kan lastig zijn. En zolang er mensen zijn die snel een hond willen, zullen er broodfokkers blijven bestaan.
Toch denk ik dat het mogelijk is om de verkoop van sterke hondenrassen, zoals staffords of Duitse herders ‘aan banden te leggen’. Iets 'Aan banden leggen' betekent dat we iets beperken of onder controle houden. We hoeven deze rassen niet te verbieden, maar we kunnen ervoor zorgen dat ze niet meer verkocht worden door broodfokkers.
We kunnen de goede fokkers verplichten om speciale opleidingen te volgen. Dan krijgen ze een 'hondenkwekersbewijs'. Dit betekent dat ze alleen honden van deze rassen mogen verkopen als ze aan strenge regels voldoen.
Erkende fokkers hebben vaak ook wachtlijsten, dus mensen kunnen niet meteen een hond krijgen. Dit kan ook helpen om impulsieve aankopen te voorkomen.
Tegelijkertijd moeten we ook onze kinderen leren hoe ze veilig met honden om kunnen gaan. Dit is heel belangrijk voor hun bescherming. Op sommige scholen komen vrijwilligers al met hun hond langs om kinderen te helpen met lezen of om hun sociale vaardigheden te verbeteren. Deze vrijwilligers kunnen ook uitleggen hoe je op een goede manier met honden omgaat
Hier zijn al drie belangrijke tips die we aan kinderen kunnen geven:
Tip 1: Kijk een hond nooit direct in de ogen. Kijk weg.
Tip 2: Als een hond naar je toe komt, draai je lichaam dan een beetje zodat je met je zij naar de hond staat.
Tip 3: Als je je bedreigd voelt door een hond, bescherm dan je gezicht door je armen ervoor te kruisen. Doe dit alsof je een 'x' maakt met je armen.
Nu we bijna aan het einde van deze aflevering zijn, wil ik weer een liedje aanbevelen. Vandaag kies ik voor 'Afscheid van een Vriend' van de bekende Vlaamse popgroep Clouseau. Dit liedje is speciaal omdat de zanger, Koen Wauters, het heeft geschreven voor zijn overleden hond. ‘Afscheid van een vriend’ is in Vlaanderen ook bijzonder omdat het vaak gekozen gekozen wordt voor begrafenissen. Een begrafenis is een ceremonie, waar we afscheid nemen van iemand die overleden is. Meestal gebeurt deze ceremonie in een kerk.
Dat was het dan voor deze aflevering. We hebben gepraat over het spreekwoord 'blaffende honden bijten niet' en of dit eigenlijk wel klopt. We hebben dit spreekwoord verbonden met het probleem van bijtincidenten in ons land en samen nagedacht over mogelijke oplossingen. Aan het einde heb ik ook een paar tips gegeven over wat je moet doen als een hond op je afkomt.
Ik zal de bronnen die ik heb gebruikt weer in de show notes zetten.
We kunnen verder praten over dit onderwerp op de nieuwe Facebookpagina van ‘Waar zijn we mee bezig’. Volg de pagina, doe mee met de discussies en oefen zo je Nederlands nog meer.
Tot slot wil ik alleen nog zeggen: dank je wel voor het luisteren en tot de volgende keer!